Hebû tunebû carek ji caran;
Evdoyek hebû tev mal û zaran.
Evdo ji ber feqîrtî
Kerekî dikir xwedî.
*
Ker li baxçê diçêrand,
Xêr li xwediyê xwe diafirand.
Ji Evdo re ker kar dikir,
Mêwe-sebze ji çol dibir.
*
Ker û Evdo, werhasil
Kêfxweş in ji can û dil.
Loma Evdo dihêle
Ku ker biger û biçêre.
*
Ker, ne paşê ne sibe,
Diçe li gund çerx dibe...
Baxçê mixtêr dibîne -
Û kêfa xwe pê hiltîne!
*
*
*
Baxçe tijî xas û xiyar;
Armanca kerê kir diyar.
Ew ji qenciyê difire,
Ji kêfxweşiya xwe dizirre!
*
Di baxçê de fireng û kundir,
Lê ker jî êdî ketiye hundir!
Kerê me yê ne hindik e:
Baxçê mixtar talan dike.
*
*
*
Piştî ku ker xwe têr kir,
Bi zikê xwe yê tijî û gir,
Xwest biçe mal bi lezgînî.
Lê....
Bi mixtêr rast hat, ezbenî!
*
Mixtar, şaş û lal pê re
Li ker û baxçê dinêre.
Ji fireng û xiyar heta bacan;
Tiştek nemaye, weylo can!
*
Mixtar pir ber dikeve, pir!
Li ker dinêre û li jor:
"Ya sitar, ya erefat!
Ev çî ye li serê min hat?!"
Comments
Post a Comment